Sonun da 4 senelik temel eğitimi tamamladık. Yıllar önce çok sevdiğim birinci derece akrabamin ( annem canım :) ) söylediği gibi biz de kızımla beraber ilk okulu bitiriyoruz. Çünkü bir çok şeyi birlikte yaşıyor ve ortaya çıkan sorunları birlikte çözüyoruz. Bazen seslerimiz yükselse de...
O zaman yaşasın ortaokul hayatı! :)
Belli bir yaşdan sonra heleki yabancı bir ülke de yaşıyorsanız ve o ülkeye sonradan gelmişseniz karşılaşacağınız sorunlar çuvalla önünüze çıkıyor. Eğitim en ağır olanı zaten. Bir çok yabancı çocuk eğitim sistemine bağlı olarak ailelerin yaşadığı gelecek endişeleri nedeniyle zor günler geçirdi. Bazısı hala geçiriyor o günleri...
Hep söylediğim gibi çocuklar 14-15 yaşına gelip beyin gelişimleri tamamlanıncaya kadar bu denli strese sokulmamalı. Bu yaşlar daki seçimleri bütün hayatını etkilemesin diye. Gerektiğin de birebir yaşayarak hayatı öğrenmeleri, sosyal hayatları renkli, sıkıntısız, Mutlu bir okul hayatı geçirmeleri gerekiyor. Notları ailelerin baskısı ile iyi olan çocukların durumu ortada. Problemli, yemeğe düşkün, sinsi, hırslı ve asosyal...Süper zeki, über akıllı, müthiş planlı, programlı çocuklar yetiştirmek zorunda mıyız? Sınıfın en iyi olan çocuğuna sahip olurken bir de topluma, insanlığa bakışı nasıl çocuklar yetiştiriyoruz? Faydalı ve ahlaki değerleri yüksek çocuk en iyi notu alan çocuk değildir. En çok çaba sarfedilen, zaman ve emek harcanan çocuk en Mutlu çocuktur.
Kendi hayatım da karne, not, sınav sıkıntım pek olmadı. Hayır hayır çok başarılı bir öğrenim hayatım olduğu için değil. Bunlar benim için sıkıntı, sorun değildi de ondan😊 Sınıfta kalmadım, üniversiteyi de bitirdim. Anne ve babama kendimce sorumluluklarımı yerine getirdim. Ama gerçekten istediğim bu muydu? Tabi ki değilmiş.... Farkındalıklar ihtiyaçlara göre şekilleniyormuş.
Sağolsun kızım bize pek sıkıntı yaşatmadı. Hatta son iki sene kendi üstün gayreti ile çok ilerledi. Hayır, o da süper zeki, über akıllı, müthiş planlı, programlı, düzenli olduğu için değil, sabırla sadece gerçekten çaba sarfettiği için bir şeyleri başardı. Çünkü başarabilmek için çaba göstermesi gerektiğini biliyor artık. Gösterdiği çabaya destek olmak için elimizden geleni yaptık, yapıyoruz, yapacağız.
O da en az diğer tüm çocuklar kadar akıllı, diğer tüm çocuklar kadar güzel, diğer tüm çocuklar kadar sevgi dolu, yani aslın da o da diğer tüm çocuklar gibi... hepsi aynı... Benim için onu diğer tüm çocuklardan ayıran yegane durum benim onu doğurmuş olmamdır.
Bu nedenle onu başarıları ile takdir etmiyorum, sadece çabasına saygı duyuyorum ve sadece varlığı nedeniyle onu çok seviyorum. Kısaca o her zaman için benim " en sevdiğim kızım " ne eksik ne de fazla
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder